Terapia uzależnień młodzieży od narkotyków- jak przebiega?

Spora część lecznictwa odwykowego odnosi się do problemu uzależnienia albo stosowania substancji psychoaktywnych na pograniczu uzależnienia przez młodzież i dzieci. Sytuacje konieczności leczenia nieletnich nałogowców są coraz częściej spotykanie. Niestety niewiele placówek, które jak dotąd leczyły dorosłym ma w swoim programie specjalną metodę podejścia do młodzieży. Nie ma w Polsce wystarczającej oferty terapeutycznej.

Konieczne jest wprowadzenie zmian

Każde uzależnienie jest podobną jednostką chorobową. Różni się tylko rodzajem przyjmowanego środka lub typem kompulsji. Rosnąca skala zjawiska różnego rodzaju uzależnień wśród młodzieży wiąże się z potrzebą wypracowania specjalnych sposobów leczenia. Placówki odwykowe działają już prawie w każdym większym mieście. Personel wielu z nich składa się z wysokiej klasy terapeutów uzależnień. Wszystkie ośrodki mają swoje programy, które czasem po małych modyfikacjach, można bez problemu stosować w leczeniu oraz zapobieganiu uzależnień od narkotyków wśród młodzieży.

Należy uwzględnić specyficzne potrzeby młodzieży w leczeniu

Doświadczenia poradni, które zajmują się uzależnieniami bez żadnych wątpliwości pokazują, że praca w oparciu o doświadczenia oraz modele teoretyczne używane w terapii uzależnienia dorosłych, jak również skuteczna w odniesieniu do młodzieży. Warunkiem jest jednak wzięcie pod uwagę wiedzy o specyfice okresu dojrzewania, rozwoju i zaburzeń osobowości, przyczyn ich powstawania i patrzenia na pacjenta w kontekście systemu rodzinnego. Co więcej, potrzebna jest również wiedza z zakresu sposobu działania nowych substancji psychoaktywnych, tak samo, jak nowych wzorów ich stosowania. W terapii dzieci i młodzieży terapeuta może natrafić na bardzo dużą różnorodność używanych przez nich substancji psychoaktywnych. Powinien więc posiadać bardzo rzetelną wiedzę o działaniu jakiegoś konkretnego środka, objawach zatrucia oraz odstawienia, jak również o interakcjach między różnego typu specyfikami i możliwości stosowania zamienników.

Bardzo istotna jest właściwa diagnoza.

Terapeuta, który zajmuje się młodzieżą uzależnioną od narkotyków musi posiadać odpowiednią wiedzę, umożliwiającą mu postawienie trafnej diagnozy uzależnienia oraz diagnozy problemowej. Powinien również umieć właściwie określić, kiedy trzeba skierować pacjenta do stacjonarnego ośrodka. Za każdym razem po powrocie z terapii stacjonarnej młodzież lub dziecko musi leczy się dalej w swojej macierzystej placówce.

Zauważanie problemów typowych dla okresu dorastania

Żeby skutecznie pomagać uzależnionym od narkotyków dzieciom i młodzieży, niezbędna jest wiedza i zrozumienie prawidłowości rozwojowych, które u nich występują. Mowa tutaj o psychologicznych potrzebach w następujących po sobie okresach wzrastania i krytycznych dla tych etapów momentach. Terapeuta musi dostrzegać problemy młodego pacjenta w odniesieniu do jego całego życia. Musi także umieć odróżniać zachowania standardowe dla określonego wieku. Warto tutaj wspomnieć chociażby o typowym buncie nastolatka, który stanowi normalny etap jego rozwoju. Nie jest destrukcyjny. Czymś zupełnie innych są niebezpieczne zachowania opozycyjno- buntownicze, które mogą doprowadzić do rozwoju zaburzeń zachowania, na przykład w postaci uzależnień.

Kary i nagrody w czasie terapii

Tak samo jak przy leczeniu uzależnienia od narkotyków u dorosłych, również u młodzieży bardzo ważne jest opracowanie przejrzystego systemu kar oraz nagród podczas terapii. Musi on brać pod uwagę czynniki, które zwiększają motywację do leczenia, jak również takie sposoby i metody nagradzania, które są najbardziej korzystne i wartościowe dla młodzieży.

Istotne jest zrozumienie dzieci i młodzieży

Warunkiem skuteczności działań terapeutycznych, które są skierowane do dzieci i młodzieży jest właściwe zrozumienie pacjenta. W praktyce zawsze w odniesieniu do osoby małoletniej terapeuta ma do czynienia z rozwijającą się osobowością, której rozwój uległ zaburzeniu lub zahamowaniu. Uzależnienie od narkotyków wywołuje problemy psychiczne u nastolatków. Sięgnięcie po substancje psychoaktywne jest wyrazem nieradzenia sobie z otaczającą ich rzeczywistością.